دنیای امروز و تکاپوی روزگار انسان را به سوی تلاش زیاد و بهره مندی کم سوق میدهد و آنچه بیش از حد خودنمایی میکند زندگی توام با سرگشتگی است . اگر نسبت به آنچه توان داریم و آنچه تمایل داریم درکی و تعاملی حقیقی روی دهد ٫ چه بسا این سرگشتگی جای خود را به آسودگی و این تلاش زیاد گاها به تلاش هدفمند مبدل خواهد شد.

رابطه مستقیم بین کیفیت زندگی و میزان تمایلات ما وجود دارد .

اگر بتوانیم بین تمایلات و واقعیت خویش تعادل برقرار کنیم شاید بتوان گفت هر روزمان آنگونه که نیاز داریم زندگی کرده ایم یا خواهیم کرد .

پس بیایید هر روزمان را زندگی کنیم.